Cemre;
Kars'ta kış uzun ve çetin geçer.
Aralık, Ocak, Şubat aylarında, güneşli günlerin tadını çıkartmak, baharı gözlemek, hele sohbetlerde, eski kışlardan bahsederken, bizi donduran günlerin sıcaklığıyla avunmak...
Kars'ta kış uzun, çetin ama zevkli geçer.
Buz tutmuş yollarda, arabaların arkasına takılarak kayan çocuklar. Hastahane yokuşu, kütüphane yokuşu, kayabaşı yokuşunda, paçaları dizlerine kadar buz tutan çocukların hızak keyifleri ve geçip giden günler. Uzun kış günleri...
Benim kış anılarım, kış hikayelerim de, her Kars'lı gibi, anlatmakla bitmez, tadına doyulmaz ve hatta özlemle arzulanacak kadar çoktur.
Hele çocukken;
Kendi bahçemizde (hayat) yaptığımız kardan adamlar, bacaların kürünen karlarının üzerine yükseklerden atlayarak, "yeşilçam flimlerinin karakterlerini canlandırıyormuş gibi" geçen günler.
Faytonların, kaşkaların arkasına asılmak, kamçı yeme pahasına...
Kars'ta kış özlenirdi;
Büyüklerin, bereket diye bekledikleri kar, çocukların oyun ve eğlencesiydi.
Sobanın başında toplanan aile fertleri, fırında patates, komşuların ve akrabaların varlığıyla derinleşen muhabbetler.
Adamların ve kadınların sohbetlerine anlam veremesekte, kalabalık güzeldi.
Şu sobanın külünü çöpe götürmek olmazsa, kış bitsin istemezdik...
Çocuk işte;
Her mevsimin ayrı bir tadı, Ayrı bir güzelliği olduğunu, sıkıldığında fark ediyor.
İlkbaharı ve yaz'ı özledikçe, kış cazibesini yitirmeye başlıyordu.
Bu her sene böyleydi. Kış'ı bekler, yaz'ı özlerdik, yaz'ı bekler, kış'ı özlerdik.
Derken Cemre havaya düşerdi. Ardından su'ya ve nihayet toprağa düşecekti.
Şimdi sıkıldığımız ve yorulduğumuz kış gidiyor, bahar geliyordu.
Cemre suya düşmüştü. 
Sonra havaya,
Sonra toprağa...
Hatıralarla geride bıraktığım çocukluğumda, kaç Cemre bekledim, kaç Cemre gördüm bilmiyorum.
Kaç Cemre için gün saydım hatırlamıyorum.
Suya, havaya, toprağa düşen cemreler...
Keşke bir defacık yüreklere düşseydi Cemre.
Sokaklar, caddeler, mahalleler, şehirler, insanlar...
Her yer, her şey daha güzel olmazmıydı?
Yüreklere Cemre düşmesi dileğimle.
Selamlarımla...

İrfan TOPÇU