Bir zamanlar Kars'ın Caddelerinde ;

Mahalle takımı için üniforma parası toplayan,10 numarayı kendisi için isteyen çocuklar vardı, her maçtan önce yalnız başına antrenman yapan, Mahalle maçlarını heyecanla bekleyen, belki elleri, yüzleri kirli, gözleri pırıl pırıl parlayan tertemiz yürekli Çocuklar vardı ..

Bellerinde silahı mantar tabancasıyla kısıtlı olan çocuklar vardı, toz toprağın içinde Biliya, Aşık, Fındık oynayan, arkadaşının evine utana utana giden, dışarıda aslan kesilen çocuklar vardı...

Sokaklarda çocuklar vardı...

Oyunlar oynayan, kavga eden, mahalle maçına giden, komşusu için bakkala giden, tavuk kestirmek için amcalara yalvaran, üstünü başını kirleten, siyah önlükleri ile gezen bir nesil vardı...

Kendilerinin yapmış oldukları az miktarda oyuncaklarla sevinmesini bilen ve bunları arkadaşlarıyla paylaşınca mutlu olan çocuklar vardı sokaklarda ..

Ekmeğine çeçil, peynir ile dürüm yapan, komşusundan su isteyen mahalle gençleri vardı, Babasından sonra eve girmemek için sokakları yara yara koşan, saygıyı bilen birileri vardı. Onlarca arkadaşı olan, her gün yeni biriyle küsüp barışan mutlu birileri vardı ..

Ben mi ? Ben ise 29'un karşısında Abbas eminin köşede, şimdi dışarı çıkacak sofrayı çırpacak, yüreği ile yüreğime bakacak diye sevdiği kızı saatlerce bekleyen yüzlerce yürekten sevmesini bilenlerden biriydim!...