Kars ve çevresinde gün geçtikçe modern araç ve gereçlerle günlük ve mevsimlik işlerini gören çiftçiler, geleneksel yöntemlerle tarım ve hayvancılık yapmak yerine modern iş makineleri kullanıyorlar.

Anadolu’da binyıllarca öküz ve at gücü ile çekilen kara sabanlarının yerini traktörlerin almasının ardından ise günümüzde tarladan sofraya her türlü iş modern makinelerle yapılıyor. Köylüler, sulama hariç tarla sürme, tohum serpme, biçme, ürünü tarladan toplama, hatta patos işini bile tarlada yapma, taşıma gibi işlerini el vurmadan traktör ve traktörle çalışan aletlerle yapıyor.

Gelişen teknolojiyi yakından takip eden ve yeni çıkan bütün araç ve gereçleri hemen satın alan Karslılar, daha modern tekniklerle tarlalarını ekip biçiyorlar. Ne yazık ki halen yılın yarısını kar altında geçiren bölge insanı arpa, buğday, yulaf, korunga ve fiğden başka bir ürün ekip biçmiyor. Geleneksel olarak atadan kalma yöntemlerle sadece bu ürünleri ekip biçen Karslılar, bağ, bostan, sera ve sulu tarıma geçip başka ürünler elde etmeği akıllarının ucundan bile geçirmiyor. Hatta Karadeniz’den gelen insanlar gelip bu ürünleri Kars’ta elde ediyor.

Son yıllarda yapılan bilimsel çalışmaların ortaya koyduğu sonuca göre, Buğdayın aslında bu yörede yetiştirilmemesi gereken bir tahıl olduğu ortaya çıktı. Çünkü ekilen buğdaydan 1 verip 5 bile almak zor. Nedeni de Buğday, uzun bir sürede yetiştiği için ayrıca Kars ve çevresinde de yaz sezonun kısa kışın uzun olması nedeniyle tam anlamıyla verilen emek karşılığında yeteri kadar ürün elde etmek imkansız hale geliyor.

Yakacak olarak kullanılan hayvan gübresinin geçmiş yıllardaki gibi günümüzde de kullanılıyor olması dikkat çekti. Kars’ın merkeze bağlı Çalgavur köyünde tarım ve hayvancılık yapan Kadir Durmuş adlı çiftçi, dönem dönem bir araya topladığı hayvan gübrelerini sırası ile tarlalarına atıyor.

Kimyevi gübrelerin tarlaları kuruttuğunu ve toprağın doğal yapısını bozduğu için çok daha az verim aldıklarını belirten Kadir Durmuş, doğal hayvan gübresinin verimliliği arttırdığına dikkat çekerek şunları söyledi.

“Artık Kars’ta her evde olduğu gibi benim de bir traktörüm var. Yaz ve kış olarak evimin bahçesinin bir köşesinde büyük ve küçükbaş hayvanların gübresini biriktiriyorum. Bir kısmını kışın yakacak olarak kullanmak için tezek yapıyorum. Geriye kalan gübreyi de traktörümün arkasına bağladığımız komşularla ve amca çocuklarımız ile birlikte aldığımız kepçeyle el vurmadan römorklara yükleyip tarlamıza götürüp atıyoruz. Daha sonrada başka bir aleti traktörün arkasına bağlayıp ve tarlanın her tarafında eşit bir şekilde dağıtıyoruz. Ardından da tarlalarımızı sürüyoruz. Doğal gübre olduğu için daha fazla verim alıyoruz ve toprağın doğal yapısı da böylelikle bozulmamış oluyor. Çünkü kimyasal gübreler toprağı yakıyor ve toprak içerisinde bulunan özellikleri de yok ediyor. Artık köyümüzde bütün işlerimizi traktörle yapıyoruz ama ekip biçtiğimiz ürünler belli. Büyüklerimiz ne ekip biçmişse biz de onları ekip biçiyoruz. Daha ben yokken bizim köyümüzde Molakanlar yaşarmış. Büyüklerimizin anlattığına göre onların bizim köyde yetiştirdiği lahanaları iki kişi bile taşıyamazmış. Bir manavda görebileceğimiz bütün sebzeler bizim köyümüzde onlar tarafından hem de çok kısa bir sürede yetiştirilirmiş. Halen köyümüzde onların diktiği binlerce meyve ağacı var. Biz onları bile koruyamıyoruz.”