Sınırlarımız Zorlanırken…

Ne zorlu günler, aylar, yıllar yaşıyoruz. Bir yanımız görkemli törenlerle iki kıtayı birbirine bağlayan köprüler açarken; diğer yanımız kanıyor; insanlar arasındaki köprüler bir bir yıkılıyor. Utanmanın nasıl bir erdem olduğunu unutanlar milyonların gözlerine baka baka kendi yalanlarına “inanarak” sırıtabiliyorlar. En “dahi” olanlar asrın buluşunu keşfederek et kuyruklarını bir kalemde yaptıkları zamla “çözüveriyorlar”. Bir de bunu basın açıklaması ile duyurmaları yokmu…

Bu internet çağında hiçbir gerçek uzun süre saklanamazken, emperyalist ülkelerin sınırsız hırsları sınırları zorluyor ve milyonlarca insanı evinden yurdundan ediyor. Bizler susuyoruz. İş yine “büyüklerimize” kalıyor. Savaşların da, yoksulluğun da en ağır bedellerini çocuklar ödüyor. Sözde yardım tırlarıyla ülke sınırını aşanlar sınır içindeki acıları, açlıkları yok sayıyorlar. Kendi iktidarının kölesi olanlar seçim yasasını bir umut bir gecede değiştirmeye çalışıyor.

Bizler yine susuyoruz…

Naif ALİBEYOĞLU