Ben, nevruzun bahar gözlü destanıyım…

Ey gözümün nuru !... Ey gecemi aydınlatan yıldız !… Ey sabahıma doğan güneş !... Ey sevda türküm !... Ey kalbimi ısıtan duygu !... Ey kuyularda, zindanlarda Yusuf diye aradığım !... Ey kanayan yaram !... Ey yağmurum !... Ey güneşim !... Ey gözüme sürme diye çektiğim !...

Sen, sen, sen… Hep sen ! Hep sen nevruz !...

“ Aç kaldım, susuz kaldım, uykusuz kaldım, terk etmedi sevdan beni. ” Bilsen seni ne çok seviyorum nevruz.

Hele gözlerin… “ Beni benden alan, beni sevdalara salan gözlerin. ” Yolculuğumun adıdır gözlerin. Yolculuk… Nereye ? Nereye istersen orayadır yolculuk.  Bazen uçurum, bazen dingin bir deniz, bazen dağ başı yalnızlığı, bazen sarışın buğday tarlaları, bazen coşkun bir çağlayan, bazen kızgın bir volkan, bazen alabildiğine gökyüzü özgürlüğü. Nevruz, gözlerinde ne dünyalar kurdu, ne dünyalar yıktım bilemezsin. Ne hayaller yaşadım, ne rüyâlar gördüm anlayamazsın.

Bilsen seni ne çok sevmişim dağ kokulum, su bakışlım ! Sensiz bir ömrü kendime haram etmişim. Rüyâma girmediğin, uykularımı kâbus. Ey uykum ! Ey uyanıklığım ! Ey suyum ! Ey nefesim ! Ey ekmeğim ! Ey varlığında yandığım, yokluğunda yaş olduğum.

Ben, nevruzun bahar gözlü destanıyım…

“Sevdim seni bir kere başkasını sevemem

Deli diyorlar bana desinler değişemem ”          

Deliyim,var mı ötesi ? Desinlere boyun eğecek gönlü sinede taşıyacaksam. Öleyim, taş olayım, kahrolayım… Ve bu bahar senden başkasını sevecekse başımı taşlara salayım, yollarımı şaşırayım, gözlerindeki uçurumlarda kalayım, gözlerindeki yıldırımlara çarpılayım.

Ben, nevruzun bahar gözlü destanıyım…

Daha yolun başındasın değişirsin, diyorlar.

Oysa sana çıkıyor bütün baharlar. Yolun başı sen, yolun sonu sen…

Kim tutar beni gözlerinden başka ? Söyle kim tutar beni senden başka baharlarda. Söyle uğruna sılayı terk ettiğim. Konuş ! Çünkü sen konuşunca kalbimin içi kuş cıvıltılarıyla doluyor.Kulaklarıma nevruz melodili meltem fısıltıları ulaşıyor. Çağlayan sesleri, kuş cıvıltıları senin sesinle birbiriyle kucaklaşıyor.Ayırt edemiyorum neyin ne olduğunu.

Ben, nevruzun bahar gözlü destanıyım…

Sensi o kadar sevmişim ki ey kalbimin sızısı nevruz ! Ey uykularımı kaçıran ! Ey vicdanımın ayak sesi ! Ey apansız beyin sancım ! Ey gözümde billurlaşan su ! Ey dilimden düşürmediğim ! Ey saçımdaki beyazım !...

Hele yolum çöllere düşerse kavrulurum ateşine o zamanda yağmur olmak isterim çölüne … Bereketli Fırat olup taşmak isterim. Buzullarına rastlarsam eğer, avucumda değil yüreğimde ısıtmak,eritmek isterim buz tutmuş yanlarını.

Ne olur anla beni ey nevruz ! Ben ki senin için düşmüşüm mevsimlere. Senin için aşmışım sevda çöllerini. Senin için bestelemişim yanık şarkıları. Senin için delmişim yalçın kayaları. Senin için boyamışım gökyüzünü yeşile. Senin için, hep senin için, hep senin için…

Ben, nevruzun bahar gözlü destanıyım…

Ne olur anla beni ey baharın müjdecisi ! Anla da ateşinde yakma. Anla da soğuğunda dondurma. Anla da dar ağacına asma. Anla da uçurumlara atma.

Ne olur anla beni baharın müjdecisi ! Pervane olmuşum yeşiline. Sen yoksan ben de yokum zaten.

Ne olur anla beni yüreğimdeki baharın müjdecisi !...

Ben, nevruzun bahar gözlü destanıyım…