Doğu Anadolu Bölgesi’nin cefakar, vefakar kadınları, çocuklarının eğitiminden başlayan annelik hayatlarına bir ömür vermekte. Taaki son nefeslerine kadar. Evliliklerinin ilk aylarında başlar annelikleri ve adeta sırtlarında taşırlar evlatlarını. Daha ilk emeklemeye başladıklarında kopar yürekleri, ilk okuma yazmayı onlar öğretirler, ilk sıcağın tehlikesini, ilk soğuktan korunmayı annelerinden alır çocuklar. Her ne kadar da konuşmaya çıkan bebek ilk olarak “baba” dese de bir ömür “Anne” yi arar dururlar.

Annelik; her yörenin, her bölgenin, her ülkenin kısaca her annenin tattığı benzer duygulardır aslında. Peki o zaman neden Doğulu kadınlar. Neden “Doğu’da kadınların çilesi”, “Doğu’da kadınların yaşam öyküsü” gibi başlıklar atılır gazetelere? Neden şiir dizelerinden durur, neden şarkıların yüreklere inen gözyaşı olurlar?

İşte Doğu, işte bu vatanın bölünmek bütünlüğüne can veren Sarıkamış, işte eşlerinin yüreklerine bir ömrün yükünü taşıyan Nene Hatun. İşte Doğu; vatan içinde vatan olan eşine, işte “Her şey vatan için” nidalarıyla nöbet kulübesine giden evladına ana olan kadınlar.

AİLE EKONOMİLERİ

Bugün, Sarıkamış Harekatının 100. yılına hazırlanıyor Allah-u Ekber Dağları, yani koskoca bir yüzyıl. Yani bir asır. Bunca zaman içinde kadın ayakta durmak için bugün ne yapmakta. Özellikle son 10 yıldır Halk Eğitim Bünyesinde açılan kurslar kadınlar için tam bur umut oldu. Kadınlara yönelik iş istihdamından yoksun, fabrikası olmayan bir şehirde eşlerine katkıda bulunmak, çocuklarının eğitim masraflarını karşılamak ve mutfaklarına malzeme alabilmek için bu kurslardan büyük oranda yararlanabiliyorlar.

100 yıl öncesinin tarlada çalışmaktan mecali kalmayan kadınlar bugün ise “3 Boyutlu” bir sanatın içindeler. El emeği, göz nuru eserleri işlemenin yanında, bilgisayar kurslarında dünyalarını genişletiyor, takı tasarım kurslarıyla kendilerine iş yeri açabiliyor ve kazandıkları bu özgüvenle daha rahat bir şekilde ayakta durabiliyorlar.

Rölyef tablolardan etkilenerek, Halk Eğitim Merkezinde kursa giden, sanata eli yatkın olan ve 4 ayda kendisini geliştiren ardından da ‘Usta Eğitici Belgesi” alan kadınların sayısı her geçen gün artıyor. Geleceğin sanatçılarını bile yetiştirmeye başladıkları gibi, rölyef tabloları satarak da ev ekonomilerine katkı sağlıyorlar.

Ev hanımları boş zamanlarını el işleriyle değerlendirirken, el becerilerini de artırabiliyorlar. Ve Doğulu kadınların üçüncü boyuta çıkan ekonomik yolu devletin de katkı ve desteğiyle mutlu yuvalara dönüşüyor.